Metoda 10 Metoda myślenia lateralnego

Krok 1

Krok 2

Krok 3

Główna idea i jej cel

Dr Edward de Bono, twórca terminu myślenie lateralne, poświęcił swoje życie inspirowaniu, zachęcaniu i umożliwianiu nam bycia lepszymi i bardziej kreatywnymi myślicielami. Stworzył metodę Sześciu Myślących Kapeluszy, aby umożliwić jednostkom i zespołom większą otwartość na nowe pomysły i konstruktywny ich rozwój.Edward de Bono zaproponował cztery metody myślenia lateralnego: świadomość, zasada przypadkowości, alternatywy i zmiana. De Bono uważał, że powinniśmy najpierw zrozumieć, w jaki sposób nasze umysły przetwarzają informacje. Rzucenie wyzwania ustalonym wzorcom to pierwszy krok w kierunku większej innowacyjności.Myślenie lateralne (łac. Lateralis – z boku) to umiejętność myślenia nieszablonowego, przy użyciu jak największej liczby podejść do pytania, co często jest ignorowane przez nasze logiczne myślenie.

Wskazówki dotyczące zastosowania: zakres zastosowania, na przykład podczas pracy z grupą o określonym wieku i składzie; w pracy indywidualnej itp.

W większości przypadków myślimy pionowo: wybieramy najbardziej obiecujące podejście do rozwiązania problemu i podążamy za nim. Odrzucamy ścieżki, które mogą prowadzić na boki, działamy metodą wykluczenia, przyklejamy etykiety przedmiotom, ludziom i pojęciom.
Umiejętność znajdowania powiązań i wzajemnych relacji między różnymi sytuacjami. Myślenie konceptualne wiąże się ze zdolnością do myślenia abstrakcyjnego i holistycznego (ujęcie całościowe, złożone) oraz stosowania podejścia indukcyjnego, w którym poszczególne fakty służą do wyciągania ogólnych wniosków.
Psycholog Edward de Bono używa terminu myślenie lateralne lub „myślenie nieszablonowe”, co oznacza kompleksowe podejście do zagadnienia, abstrahujące od ogólnie przyjętych poglądów.
Osoba myśląca koncepcyjnie wykorzystuje zgromadzone doświadczenie zawodowe, wykształcenie, łączy je z kreatywnym podejściem, dodaje intuicję i myślenie indukcyjne, aby znaleźć zupełnie nowe, nieoczekiwane rozwiązanie.
Techniki myślenia:
Alternatywy: wykorzystanie koncepcji i idei do generowania nowych pomysłów. Czasami nie patrzymy poza oczywiste dostępne alternatywy. Czasami w ogóle nie analizujemy ani nie omawiamy alternatyw. Jeden musi zostać wybrany, aby stworzyć innych.
Skupienie: kiedy i jak zmienić punkt ciężkości (cel) swojego myślenia. Jak zdefiniować skupienie myślenia (cel) i trzymać się go. Sposób myślenia, który koncentruje się na kwestiach drugorzędnych. Jak opracować i wykorzystać Kreatywną Listę Przebojów.
Wyzwanie: przełamać zwykły, ograniczający sposób myślenia, uświadamiając sobie, że obecny sposób myślenia nie jest najlepszym z możliwych. To wybór, aby przyjrzeć się i ocenić powody, dla których dotychczas stosujemy tradycyjny sposób myślenia i czy istnieją dla niego alternatywy.
Zasada przypadkowości: wykorzystanie niepowiązanych ze sobą elementów w celu poszerzenia horyzontu myśli.
Prowokacja i ruch: tworzenie prowokacyjnych i stwarzających wyzwania wypowiedzi oraz wykorzystywanie ich do generowania nowych pomysłów. Omówione zostaną specyfiki percepcji oraz ich wpływ na kreatywność i jej ograniczenia. Metody prowokacji mają na celu uniknięcia ograniczeń. Ruch jest nowym procesem umysłowym, który możemy wykorzystać jako alternatywę dla dokonywania różnych przedwczesnych ocen. Dzięki temu procesowi prowokacyjny pomysł może zostać przekształcony w praktyczne i realne rozwiązanie.
Rezultaty: Na koniec sesji kreatywnego myślenia zapisywane są te pomysły, które wydają się wystarczająco wartościowe i praktyczne. Wykorzystanie pomysłów: jak rozwijać pomysły i przekształcać je w praktyczne elementy przydatne w firmie lub w konkretnej sytuacji.

Rezultaty zastosowania metody, np. zwiększenie możliwości wychodzenia poza standardowe rozwiązania itp.

Myślenie lateralne sprzyja poszukiwaniu rozwiązań problemów przy użyciu unikalnych metod; rozwija chęć spojrzenia na sprawy inaczej.
Jest to sposób myślenia, który uzupełnia analityczne i krytyczne myślenie. Jest szybkim, skutecznym narzędziem pomagającym jednostkom, zespołom i firmom rozwiązywać złożone problemy oraz tworzyć nowe produkty, procesy i usługi.
Myślenie konceptualne rozwija się dzięki otwartości człowieka na nowe doświadczenia i chęci odkrywania innego widzenia świata. Cechą charakterystyczną liderów konceptualnych jest wspieranie i zachęcanie do nieznanych pomysłów.

Instrukcje dotyczące łączenia metod kreatywności

1. Określ cel
Określ, dlaczego chcesz używać metody rozwiajania kreatywności w swojej pracy i kto będzie ich odbiorcą. To znaczy, określ, jaki jest cel lub cele, znaczenie Twoich działań, publiczność lub beneficjenci oraz dla kogo to się dzieje (na kogo będzie miał wpływ ten rezultat).
2. Przeczytaj
Przeczytaj opis metod i zalecenia dotyczące ich stosowania.

5. Połącz metody
Znajdź i dodaj aspekty biegunowe. Możesz łączyć metody, które są bardziej strukturalne z tymi o bardziej rozrywkowym charakterze - na zasadzie łączenia biegunów. Może to sprawić, że proces będzie emocjonalny i przyjemny, ale jednocześnie ustrukturyzowany. Tak, możesz najpierw wybrać metodę, która Twoim zdaniem jest najbardziej odpowiednia dla Twojego problemu i zadania, a następnie natychmiast określić tę, której wolałbyś nie używać, co podkreśla przeciwne strony. Co więcej, określona polaryzacja może być warunkowa, to znaczy, że sam możesz określić, co jest biegunowe w Twoim przypadku, a co jest przeciwieństwem, z którego chcesz lub nie chcesz skorzystać. Na przykład, jeśli w jednej metodzie jest dużo o połączeniach między elementami, ich szczegółowym opisie, zagłębiającym się w istotę metody i detali, to wybór metody, która będzie rozpatrywać system problemu z góry, jako całość (system jako odrębny element w otaczającym go środowisku), doda to skalowalności w znalezieniu rozwiązania.
6. Czas stosowania
Różne metody wymagają różnego czasu stosowania. Podczas łączenia metod lepiej jest wziąć to pod uwagę, dodając prostszą i ograniczoną czasowo metodę do metody, która jest czasochłonna i trudniejsza w użyciu.

3. Wybierz
Wybierz te meotdy, które najlepiej pasują do Twojego celu i zadań. Wybierając metody, zwróć uwagę na fakt, że można je warunkowo podzielić na kilka grup:● proceduralne, czyli takie, które pomagają odpowiedzieć na pytanie JAK TO ZROBIĆ? Jak zoptymalizować proces? Jak wykonać proces w inny sposób?● horyzontalne, czyli takie, które odpowiadają na pytanie KTO? Z KIM? DLA KOGO? Chodzi o podział odpowiedzialności i wyjaśnienie interesów poszczególnych zaangażowanych stron, a więc kto będzie podejmował się aktywności oraz dla kogo to robimy.● pionowe, związane z pytaniem DLACZEGO? JAKI JEST CEL? CO JEST NAJWAŻNIEJSZE? Chodzi o wyjaśnienie hierarchii w strukturze, istoty problemu i jego rozwiązania, co się na nie składa i co chce się osiągnąć poprzez jego implementację.
4. Uczyń go dokładnym i szczegółowym
Dodaj brakujący aspekt do wektora. W zależności od zadania, jeden z wektorów będzie główny, a pozostałe 2 będą pomocnicze.●Na przykład, musisz rozpocząć proces uczenia się w inny, nowy sposób: wybierasz najbardziej odpowiednie metody dla swojego zadania i odbiorców oraz dodajesz metody dla pytań pionowych i poziomych. Doda to element indywidualizacji do celu tego procesu, a podział zadań dla każdego uczestnika w procesie pomoże określić, kto i do czego będzie przydatny. Tworzy to nawyk myślenia w różnych kierunkach i strukturyzuje proces.●Przykładowo, metoda "Kwitnącego Lotosu" pozwala na określenie wektora pionowego: rozłożenie problemu na części składowe, uszczegółowienie go poprzez zobaczenie całego systemu problemu w tym samym czasie, pokazanie powiązań pomiędzy różnymi elementami i znalezienie rozwiązania dla każdego elementu osobno. Jeśli dodamy poziomą i proceduralną warstwę pytań z metody SCAMPER, rozbudowując podstawowe rozumienie zagadnienia i koncentrując się na tym, czego jeszcze brakuje, co można dodać, jaki aspekt nie został jeszcze ujawniony - otrzymamy jeszcze pełniejszy obraz i rozwiązanie, które obejmie maksymalne wszystkie pola tego samego problemu.

7. Dostosuj pierwotny cel
Podczas całego procesu od czasu do czasu kalibruj pierwotny cel lub cele, znaczenie tego, co się próbujesz osiągnąć i dla kogo, ponieważ w ekscytującej przestrzeni twórczej łatwo jest zgubić oś, na której powinien spoczywać cały proces.
8. Eksperymentuj
Po stworzeniu kombinacji metod ważne jest, aby eksperymentować i być gotowym na zmiany i dostosowanie nowo stworzonego rozwiązania do potrzeb, celów i zadań w jeszcze bardziej użyteczny sposób, ponieważ podczas zatwierdzania pomysłu możemy po prostu zobaczyć fakt, który nie został wzięty pod uwagę. Tutaj możemy wrócić do punktów 4 i 5, dodając aspekty, których brakuje.Uwaga: staraj się wczuć w proces, bądź w nim obecny tak bardzo, jak to możliwe, i pozwól na pojawienie się niedoskonałości i czegoś spontanicznego, ponieważ wyznacznikiem nowości jest Twoje zaskoczenie, poszerzenie przestrzeni i pojawienie się nieoczekiwanych szczegółów, rozwiązań, pomysłów.

Instrukcje dotyczące łączenia metod kreatywności

1. Określ cel
Określ, dlaczego chcesz używać metody rozwiajania kreatywności w swojej pracy i kto będzie ich odbiorcą. To znaczy, określ, jaki jest cel lub cele, znaczenie Twoich działań, publiczność lub beneficjenci oraz dla kogo to się dzieje (na kogo będzie miał wpływ ten rezultat).
2. Przeczytaj
Przeczytaj opis metod i zalecenia dotyczące ich stosowania.
3. Wybierz
Wybierz te meotdy, które najlepiej pasują do Twojego celu i zadań. Wybierając metody, zwróć uwagę na fakt, że można je warunkowo podzielić na kilka grup:● proceduralne, czyli takie, które pomagają odpowiedzieć na pytanie JAK TO ZROBIĆ? Jak zoptymalizować proces? Jak wykonać proces w inny sposób?● horyzontalne, czyli takie, które odpowiadają na pytanie KTO? Z KIM? DLA KOGO? Chodzi o podział odpowiedzialności i wyjaśnienie interesów poszczególnych zaangażowanych stron, a więc kto będzie podejmował się aktywności oraz dla kogo to robimy.● pionowe, związane z pytaniem DLACZEGO? JAKI JEST CEL? CO JEST NAJWAŻNIEJSZE? Chodzi o wyjaśnienie hierarchii w strukturze, istoty problemu i jego rozwiązania, co się na nie składa i co chce się osiągnąć poprzez jego implementację.
4. Uczyń go dokładnym i szczegółowym
Dodaj brakujący aspekt do wektora. W zależności od zadania, jeden z wektorów będzie główny, a pozostałe 2 będą pomocnicze.● Na przykład, musisz rozpocząć proces uczenia się w inny, nowy sposób: wybierasz najbardziej odpowiednie metody dla swojego zadania i odbiorców oraz dodajesz metody dla pytań pionowych i poziomych. Doda to element indywidualizacji do celu tego procesu, a podział zadań dla każdego uczestnika w procesie pomoże określić, kto i do czego będzie przydatny. Tworzy to nawyk myślenia w różnych kierunkach i strukturyzuje proces.● Przykładowo, metoda "Kwitnącego Lotosu" pozwala na określenie wektora pionowego: rozłożenie problemu na części składowe, uszczegółowienie go poprzez zobaczenie całego systemu problemu w tym samym czasie, pokazanie powiązań pomiędzy różnymi elementami i znalezienie rozwiązania dla każdego elementu osobno. Jeśli dodamy poziomą i proceduralną warstwę pytań z metody SCAMPER, rozbudowując podstawowe rozumienie zagadnienia i koncentrując się na tym, czego jeszcze brakuje, co można dodać, jaki aspekt nie został jeszcze ujawniony - otrzymamy jeszcze pełniejszy obraz i rozwiązanie, które obejmie maksymalne wszystkie pola tego samego problemu.

5. Połącz metody
Znajdź i dodaj aspekty biegunowe. Możesz łączyć metody, które są bardziej strukturalne z tymi o bardziej rozrywkowym charakterze - na zasadzie łączenia biegunów. Może to sprawić, że proces będzie emocjonalny i przyjemny, ale jednocześnie ustrukturyzowany. Tak, możesz najpierw wybrać metodę, która Twoim zdaniem jest najbardziej odpowiednia dla Twojego problemu i zadania, a następnie natychmiast określić tę, której wolałbyś nie używać, co podkreśla przeciwne strony. Co więcej, określona polaryzacja może być warunkowa, to znaczy, że sam możesz określić, co jest biegunowe w Twoim przypadku, a co jest przeciwieństwem, z którego chcesz lub nie chcesz skorzystać. ● Na przykład, jeśli w jednej metodzie jest dużo o połączeniach między elementami, ich szczegółowym opisie, zagłębiającym się w istotę metody i detali, to wybór metody, która będzie rozpatrywać system problemu z góry, jako całość (system jako odrębny element w otaczającym go środowisku), doda to skalowalności w znalezieniu rozwiązania.
6. Czas stosowania
Różne metody wymagają różnego czasu stosowania. Podczas łączenia metod lepiej jest wziąć to pod uwagę, dodając prostszą i ograniczoną czasowo metodę do metody, która jest czasochłonna i trudniejsza w użyciu.
7. Dostosuj pierwotny cel
Podczas całego procesu od czasu do czasu kalibruj pierwotny cel lub cele, znaczenie tego, co się próbujesz osiągnąć i dla kogo, ponieważ w ekscytującej przestrzeni twórczej łatwo jest zgubić oś, na której powinien spoczywać cały proces.
8. Eksperymentuj
Po stworzeniu kombinacji metod ważne jest, aby eksperymentować i być gotowym na zmiany i dostosowanie nowo stworzonego rozwiązania do potrzeb, celów i zadań w jeszcze bardziej użyteczny sposób, ponieważ podczas zatwierdzania pomysłu możemy po prostu zobaczyć fakt, który nie został wzięty pod uwagę. Tutaj możemy wrócić do punktów 4 i 5, dodając aspekty, których brakuje.Uwaga: staraj się wczuć w proces, bądź w nim obecny tak bardzo, jak to możliwe, i pozwól na pojawienie się niedoskonałości i czegoś spontanicznego, ponieważ wyznacznikiem nowości jest Twoje zaskoczenie, poszerzenie przestrzeni i pojawienie się nieoczekiwanych szczegółów, rozwiązań, pomysłów.