Metoda 3 Techniki tworzenia map myśli do kreatywnego rozwiązywania problemów

Krok 1

Krok 2

Krok 3

Główna idea i jej cel

Techniki tworzenia map myśli zostały po raz pierwszy wprowadzone przez Tony’ego Buzana w jego książce „Use your head” (1974). Obecnie istnieje wiele form mapowania, w tym narzędzia komputerowe wspomagające mapowanie.
Mapa myśli to graficzna technika przedstawiania pomysłów i koncepcji za pomocą słów, obrazów, symboli i kolorów. Zasadniczo jest to diagram, który łączy informacje wokół głównego tematu.
Mapa myśli to narzędzie do myślenia wizualnego, które pomaga uporządkować informacje, rozwiązywać problemy, podejmować decyzje, przypominać i generować nowe pomysły.
Aby utworzyć mapę myśli, zacznij na środku strony od głównej idei i pracuj we wszystkich kierunkach, tworząc rozwijającą się i zorganizowaną strukturę składającą się ze słów kluczowych i kluczowych obrazów.

Wskazówki dotyczące zastosowania: zakres zastosowania, na przykład podczas pracy z grupą o określonym wieku i składzie; w pracy indywidualnej itp.

Koncepcja opiera się na naturalnie występujących modelach i badaniach nad aktywnością mózgu. Jest to również bardzo intuicyjny sposób organizowania myśli, ponieważ mapy myśli naśladują sposób myślenia naszego mózgu — przepływ pomysłów.
Mapy myśli łączą i grupują koncepcje za pomocą naturalnych skojarzeń. Ze względu na dużą liczbę zaangażowanych skojarzeń mogą być bardzo kreatywne, z tendencją do tworzenia nowych pomysłów i skojarzeń, o których wcześniej nie myślano.
Mapa myśli może natychmiast zapewnić przegląd dużego tematu, jednocześnie przechowując dużą ilość informacji.
Mapy myśli wykorzystują litery i cyfry, a także kolory i obrazy, co oznacza, że angażują lewą i prawą półkulę mózgu. Dlatego możesz synergistycznie zwiększyć siłę myślenia za pomocą map myśli.
Mapy myśli to narzędzie, które łączy umiejętności lewej półkuli mózgu w zakresie logiki, słów i symboli z umiejętnościami prawej półkuli w zakresie wzorów, kolorów i kształtów.
Przestrzenność myśli i spostrzeżeń za pomocą kolorów i obrazów daje lepszy ogląd i uwidacznia nowe połączenia.
Trzeba zacząć od podstawowego problemu jako centrum i wyciągnąć z niego skojarzenia i pomysły, aby dojść do dużej liczby różnych możliwych podejść.
Tony Buzan zaleca następujące wskazówki dotyczące tworzenia map myśli:
1. Zacznij od środka obrazu motywu, używając co najmniej 3 kolorów.
2. Używaj obrazów, symboli, kodów i wymiarów na swojej mapie myśli.
3. Wybierz słowa kluczowe i wpisz je, używając wielkich lub małych liter.
4. Każde słowo/obraz powinno być zapisane osobno, w swojej własnej linijce.
5. Linie muszą być połączone, zaczynając od środkowego obrazu. Linie stają się cieńsze, gdy rozchodzą się promieniście od środka.
6. Utwórz linie tak długie, jak słowo/obraz, którego dotyczą.
7. Używaj wielu kolorów na mapie myśli do stymulacji wizualnej, a także do kodowania lub grupowania.
8. Opracuj swój własny styl tworzenia map myśli.
9. Używaj akcentów i pokazuj skojarzenia na swojej mapie myśli.
10. Utrzymuj przejrzystą mapę myśli, używając promienistej hierarchii lub konturów, aby zakryć gałęzie.

Rezultaty zastosowania metody, np. zwiększenie możliwości wychodzenia poza standardowe rozwiązania itp.

Stworzenie mapy myśli to tylko kilka prostych kroków. Możesz stworzyć mapę myśli na papierze i papeterii według własnego uznania lub cyfrowo za pomocą oprogramowania takiego jak Lucidchart, Bubbl lub Miro.
Mapy myśli można wykorzystać do wszystkich poniższych celów:
1. Burza mózgów, generowanie pomysłów, rozwiązywanie problemów.
2. Strategiczne myślenie zarządcze, planowanie projektów, wyznaczanie celów osobistych, efektywna organizacja i prezentacja informacji
3. Wyszukiwanie i konsolidacja informacji z kilku źródeł
4. Uczenie się i zapamiętywanie, robienie notatek, nauka języka.
5. Promowanie kreatywności i pomysłowego myślenia.
Mapy myśli poprawiają rozwiązywanie problemów i zachęcają do myślenia całościowego, wzmagając spontaniczność i kreatywność przy jednoczesnym zachowaniu struktury generowanych pomysłów.
Mapy myśli zapewniają przegląd tematu, pokazują relacje między pomysłami i mogą uchwycić wiele szczegółów.
Grupowe mapowanie myśli to dobry sposób na rozgrzanie grupy, zachęcenie ludzi do myślenia i zaangażowanie ich w dany temat. Jest to szybki i skuteczny sposób generowania i rejestrowania pomysłów przez zespoły.
Uczestnicy mogą układać swoje pomysły w dowolnej kolejności, w miarę jak przyjdą im do głowy. Nie ogranicza ich uporządkowane myślenie.

Instrukcje dotyczące łączenia metod kreatywności

1. Określ cel
Określ, dlaczego chcesz używać metody rozwiajania kreatywności w swojej pracy i kto będzie ich odbiorcą. To znaczy, określ, jaki jest cel lub cele, znaczenie Twoich działań, publiczność lub beneficjenci oraz dla kogo to się dzieje (na kogo będzie miał wpływ ten rezultat).
2. Przeczytaj
Przeczytaj opis metod i zalecenia dotyczące ich stosowania.

5. Połącz metody
Znajdź i dodaj aspekty biegunowe. Możesz łączyć metody, które są bardziej strukturalne z tymi o bardziej rozrywkowym charakterze - na zasadzie łączenia biegunów. Może to sprawić, że proces będzie emocjonalny i przyjemny, ale jednocześnie ustrukturyzowany. Tak, możesz najpierw wybrać metodę, która Twoim zdaniem jest najbardziej odpowiednia dla Twojego problemu i zadania, a następnie natychmiast określić tę, której wolałbyś nie używać, co podkreśla przeciwne strony. Co więcej, określona polaryzacja może być warunkowa, to znaczy, że sam możesz określić, co jest biegunowe w Twoim przypadku, a co jest przeciwieństwem, z którego chcesz lub nie chcesz skorzystać. Na przykład, jeśli w jednej metodzie jest dużo o połączeniach między elementami, ich szczegółowym opisie, zagłębiającym się w istotę metody i detali, to wybór metody, która będzie rozpatrywać system problemu z góry, jako całość (system jako odrębny element w otaczającym go środowisku), doda to skalowalności w znalezieniu rozwiązania.
6. Czas stosowania
Różne metody wymagają różnego czasu stosowania. Podczas łączenia metod lepiej jest wziąć to pod uwagę, dodając prostszą i ograniczoną czasowo metodę do metody, która jest czasochłonna i trudniejsza w użyciu.

3. Wybierz
Wybierz te meotdy, które najlepiej pasują do Twojego celu i zadań. Wybierając metody, zwróć uwagę na fakt, że można je warunkowo podzielić na kilka grup:● proceduralne, czyli takie, które pomagają odpowiedzieć na pytanie JAK TO ZROBIĆ? Jak zoptymalizować proces? Jak wykonać proces w inny sposób?● horyzontalne, czyli takie, które odpowiadają na pytanie KTO? Z KIM? DLA KOGO? Chodzi o podział odpowiedzialności i wyjaśnienie interesów poszczególnych zaangażowanych stron, a więc kto będzie podejmował się aktywności oraz dla kogo to robimy.● pionowe, związane z pytaniem DLACZEGO? JAKI JEST CEL? CO JEST NAJWAŻNIEJSZE? Chodzi o wyjaśnienie hierarchii w strukturze, istoty problemu i jego rozwiązania, co się na nie składa i co chce się osiągnąć poprzez jego implementację.
4. Uczyń go dokładnym i szczegółowym
Dodaj brakujący aspekt do wektora. W zależności od zadania, jeden z wektorów będzie główny, a pozostałe 2 będą pomocnicze.●Na przykład, musisz rozpocząć proces uczenia się w inny, nowy sposób: wybierasz najbardziej odpowiednie metody dla swojego zadania i odbiorców oraz dodajesz metody dla pytań pionowych i poziomych. Doda to element indywidualizacji do celu tego procesu, a podział zadań dla każdego uczestnika w procesie pomoże określić, kto i do czego będzie przydatny. Tworzy to nawyk myślenia w różnych kierunkach i strukturyzuje proces.●Przykładowo, metoda "Kwitnącego Lotosu" pozwala na określenie wektora pionowego: rozłożenie problemu na części składowe, uszczegółowienie go poprzez zobaczenie całego systemu problemu w tym samym czasie, pokazanie powiązań pomiędzy różnymi elementami i znalezienie rozwiązania dla każdego elementu osobno. Jeśli dodamy poziomą i proceduralną warstwę pytań z metody SCAMPER, rozbudowując podstawowe rozumienie zagadnienia i koncentrując się na tym, czego jeszcze brakuje, co można dodać, jaki aspekt nie został jeszcze ujawniony - otrzymamy jeszcze pełniejszy obraz i rozwiązanie, które obejmie maksymalne wszystkie pola tego samego problemu.

7. Dostosuj pierwotny cel
Podczas całego procesu od czasu do czasu kalibruj pierwotny cel lub cele, znaczenie tego, co się próbujesz osiągnąć i dla kogo, ponieważ w ekscytującej przestrzeni twórczej łatwo jest zgubić oś, na której powinien spoczywać cały proces.
8. Eksperymentuj
Po stworzeniu kombinacji metod ważne jest, aby eksperymentować i być gotowym na zmiany i dostosowanie nowo stworzonego rozwiązania do potrzeb, celów i zadań w jeszcze bardziej użyteczny sposób, ponieważ podczas zatwierdzania pomysłu możemy po prostu zobaczyć fakt, który nie został wzięty pod uwagę. Tutaj możemy wrócić do punktów 4 i 5, dodając aspekty, których brakuje.Uwaga: staraj się wczuć w proces, bądź w nim obecny tak bardzo, jak to możliwe, i pozwól na pojawienie się niedoskonałości i czegoś spontanicznego, ponieważ wyznacznikiem nowości jest Twoje zaskoczenie, poszerzenie przestrzeni i pojawienie się nieoczekiwanych szczegółów, rozwiązań, pomysłów.

Instrukcje dotyczące łączenia metod kreatywności

1. Określ cel
Określ, dlaczego chcesz używać metody rozwiajania kreatywności w swojej pracy i kto będzie ich odbiorcą. To znaczy, określ, jaki jest cel lub cele, znaczenie Twoich działań, publiczność lub beneficjenci oraz dla kogo to się dzieje (na kogo będzie miał wpływ ten rezultat).
2. Przeczytaj
Przeczytaj opis metod i zalecenia dotyczące ich stosowania.
3. Wybierz
Wybierz te meotdy, które najlepiej pasują do Twojego celu i zadań. Wybierając metody, zwróć uwagę na fakt, że można je warunkowo podzielić na kilka grup:● proceduralne, czyli takie, które pomagają odpowiedzieć na pytanie JAK TO ZROBIĆ? Jak zoptymalizować proces? Jak wykonać proces w inny sposób?● horyzontalne, czyli takie, które odpowiadają na pytanie KTO? Z KIM? DLA KOGO? Chodzi o podział odpowiedzialności i wyjaśnienie interesów poszczególnych zaangażowanych stron, a więc kto będzie podejmował się aktywności oraz dla kogo to robimy.● pionowe, związane z pytaniem DLACZEGO? JAKI JEST CEL? CO JEST NAJWAŻNIEJSZE? Chodzi o wyjaśnienie hierarchii w strukturze, istoty problemu i jego rozwiązania, co się na nie składa i co chce się osiągnąć poprzez jego implementację.
4. Uczyń go dokładnym i szczegółowym
Dodaj brakujący aspekt do wektora. W zależności od zadania, jeden z wektorów będzie główny, a pozostałe 2 będą pomocnicze.● Na przykład, musisz rozpocząć proces uczenia się w inny, nowy sposób: wybierasz najbardziej odpowiednie metody dla swojego zadania i odbiorców oraz dodajesz metody dla pytań pionowych i poziomych. Doda to element indywidualizacji do celu tego procesu, a podział zadań dla każdego uczestnika w procesie pomoże określić, kto i do czego będzie przydatny. Tworzy to nawyk myślenia w różnych kierunkach i strukturyzuje proces.● Przykładowo, metoda "Kwitnącego Lotosu" pozwala na określenie wektora pionowego: rozłożenie problemu na części składowe, uszczegółowienie go poprzez zobaczenie całego systemu problemu w tym samym czasie, pokazanie powiązań pomiędzy różnymi elementami i znalezienie rozwiązania dla każdego elementu osobno. Jeśli dodamy poziomą i proceduralną warstwę pytań z metody SCAMPER, rozbudowując podstawowe rozumienie zagadnienia i koncentrując się na tym, czego jeszcze brakuje, co można dodać, jaki aspekt nie został jeszcze ujawniony - otrzymamy jeszcze pełniejszy obraz i rozwiązanie, które obejmie maksymalne wszystkie pola tego samego problemu.

5. Połącz metody
Znajdź i dodaj aspekty biegunowe. Możesz łączyć metody, które są bardziej strukturalne z tymi o bardziej rozrywkowym charakterze - na zasadzie łączenia biegunów. Może to sprawić, że proces będzie emocjonalny i przyjemny, ale jednocześnie ustrukturyzowany. Tak, możesz najpierw wybrać metodę, która Twoim zdaniem jest najbardziej odpowiednia dla Twojego problemu i zadania, a następnie natychmiast określić tę, której wolałbyś nie używać, co podkreśla przeciwne strony. Co więcej, określona polaryzacja może być warunkowa, to znaczy, że sam możesz określić, co jest biegunowe w Twoim przypadku, a co jest przeciwieństwem, z którego chcesz lub nie chcesz skorzystać. ● Na przykład, jeśli w jednej metodzie jest dużo o połączeniach między elementami, ich szczegółowym opisie, zagłębiającym się w istotę metody i detali, to wybór metody, która będzie rozpatrywać system problemu z góry, jako całość (system jako odrębny element w otaczającym go środowisku), doda to skalowalności w znalezieniu rozwiązania.
6. Czas stosowania
Różne metody wymagają różnego czasu stosowania. Podczas łączenia metod lepiej jest wziąć to pod uwagę, dodając prostszą i ograniczoną czasowo metodę do metody, która jest czasochłonna i trudniejsza w użyciu.
7. Dostosuj pierwotny cel
Podczas całego procesu od czasu do czasu kalibruj pierwotny cel lub cele, znaczenie tego, co się próbujesz osiągnąć i dla kogo, ponieważ w ekscytującej przestrzeni twórczej łatwo jest zgubić oś, na której powinien spoczywać cały proces.
8. Eksperymentuj
Po stworzeniu kombinacji metod ważne jest, aby eksperymentować i być gotowym na zmiany i dostosowanie nowo stworzonego rozwiązania do potrzeb, celów i zadań w jeszcze bardziej użyteczny sposób, ponieważ podczas zatwierdzania pomysłu możemy po prostu zobaczyć fakt, który nie został wzięty pod uwagę. Tutaj możemy wrócić do punktów 4 i 5, dodając aspekty, których brakuje.Uwaga: staraj się wczuć w proces, bądź w nim obecny tak bardzo, jak to możliwe, i pozwól na pojawienie się niedoskonałości i czegoś spontanicznego, ponieważ wyznacznikiem nowości jest Twoje zaskoczenie, poszerzenie przestrzeni i pojawienie się nieoczekiwanych szczegółów, rozwiązań, pomysłów.