Odgrywanie ról

Główna idea i jej cel

Odgrywanie ról to każdy akt mowy, w którym albo stawiasz się na miejscu innej osoby, albo pozostajesz na swoim miejscu, ale stawiasz się w wyimaginowanej sytuacji.
Wyimaginowani Ludzie – Radość z odgrywania ról polega na tym, że uczniowie mogą na krótko „stać się” kim tylko chcą.
Odgrywanie ról opiera się na relacjach międzyludzkich, które są realizowane w procesie komunikacji. Jako model komunikacji międzyludzkiej gra fabularna rozbudza potrzebę komunikowania się, wzbudza zainteresowanie uczestnictwem w komunikacji w języku obcym i w tym zakresie spełnia funkcję motywacyjną i stymulacyjną.
Odgrywanie ról można przypisać grom edukacyjnym, ponieważ w dużej mierze determinuje ono dobór narzędzi językowych, sprzyja rozwojowi umiejętności i sprawności mówienia oraz umożliwia symulowanie komunikacji uczniów w różnych sytuacjach mowy. Innymi słowy, odgrywanie ról jest ćwiczeniem w uczeniu się umiejętności i zdolności w środowisku interpersonalnym. Pod tym względem odgrywanie ról pełni funkcję edukacyjną.
Gry fabularne kultywują świadomą dyscyplinę, pracowitość, wzajemną pomoc, młodzieńczą aktywność, gotowość do angażowania się w różne aktywności, samodzielność, umiejętność obrony własnego zdania, przejmowania inicjatywy, znajdowania najlepszego rozwiązania w określonych okolicznościach. Dzięki tym elementom możemy mówić o wychowawczej funkcji odgrywania ról.
Odgrywanie ról rozwija u uczniów umiejętność wcielenia się w inną osobę, spojrzenia na siebie z pozycji partnera komunikacyjnego. Zmusza do planowania swoich zachowań językowych i zachowania rozmówcy, rozwija umiejętność kontrolowania swoich działań i obiektywnej oceny działań innych osób.

Wskazówki dotyczące zastosowania: zakres zastosowania, na przykład podczas pracy z grupą o określonym wieku i składzie; w pracy indywidualnej itp.

Ćwiczenia z odgrywaniem ról dają uczniom możliwość wcielenia się w rolę osoby lub odegrania określonej sytuacji. Role te mogą odgrywać poszczególni uczniowie, w parach lub w grupach, które mogą odegrać bardziej złożony scenariusz. Odgrywanie ról angażuje uczniów w sytuacje lub scenariusze z prawdziwego życia, które mogą być „stresujące, nieznane, trudne lub kontrowersyjne”, tym samym zmuszając ich do zbadania swoich osobistych uczuć na temat innych i ich sytuacji.
W przeciwieństwie do symulacji i gier, które często są zaplanowanymi, ustrukturyzowanymi działaniami i mogą trwać przez długi czas, ćwiczenia z odgrywaniem ról „są zwykle krótkimi, spontanicznymi prezentacjami”, ale mogą być również wcześniej przygotowanymi zadaniami badawczymi.
Korzystanie z zestawu wskazówek może być pomocne przy planowaniu odgrywania ról:
Jeśli planujesz wykorzystać odgrywanie ról jako ćwiczenie stopniowe, wprowadź małe, niestopniowane odgrywanie ról na początku i kontynuuj rozbudowywanie go przez cały semestr, aby pomóc uczniom przygotować się do odgrywania ról na większą skalę, które będzie oceniane. Określ kryteria oceny odgrywanej roli.
Wskaż uczniom, że celem odgrywania ról jest przekazanie wiadomości na dany temat, a nie skupianie się na rzeczywistej osobie odgrywającej rolę.
Połącz odgrywane role z celami nauczania, aby uczniowie widzieli ich związek z treścią kursu.
Daj uczniom czas na odgrywanie ról, nawet jeśli jest to spontaniczne, aby mogli głęboko przemyśleć rolę i przedstawić ją w znaczący sposób.
Podziel duże fragmenty treści na mniejsze sekcje, które można skuteczniej przedstawić jako grę fabularną.
Prowadząc odgrywanie ról, wyjaśnij jego cel i odpowiedz na pytania, aby uczniowie mogli odpowiednio przygotować się do ćwiczenia. Podaj wytyczne dotyczące treści, w tym: ogólne zachowanie podczas prezentacji (kontakt wzrokowy, gesty, projekcja głosu); korzystanie z rekwizytów; konkretny język, którego należy używać (słownictwo związane z treścią) i język, którego nie należy używać (wulgaryzmy, slang).
Przydzielając odgrywanie ról, rzuć wyzwanie wszystkim uczniom w równym stopniu, aby wszyscy byli jednakowo oceniani.
Ta sama gra może być wykorzystana na różnych etapach lekcji. Wszystko jednak zależy od konkretnych warunków pracy nauczyciela. Należy tylko pamiętać, że przy całej atrakcyjności i skuteczności gier należy zachować poczucie proporcji, w przeciwnym razie zmęczą one uczniów i stracą świeżość emocjonalnego oddziaływania.

Rezultaty zastosowania metody, np. zwiększenie możliwości wychodzenia poza standardowe rozwiązania itp.

Metoda pomaga zagłębić się w realny problem lub sytuację konfliktową, z jaką spotkał się uczestnik.
Odgrywanie ról można skutecznie wykorzystać w klasie, aby:
1. Motywować i angażować uczniów;
2. Poprawiać obecne strategie nauczania;
3. Zapewniać uczniom rzeczywiste scenariusze, aby pomóc im w nauce;
4. Używać nabytych umiejętności w rzeczywistych sytuacjach (negocjacje, debaty, praca zespołowa, współpraca, perswazja);
5. Zapewniać możliwość krytycznej obserwacji koleżeńskiej.
Odgrywanie ról daje uczniom możliwość uczestniczenia w zajęciach, które odzwierciedlają scenariusze związane z karierą. Aby pomóc uczniom zrozumieć zastosowanie sesji odgrywania ról, ćwiczenie powinno skupiać się na treści, odnosić do celów nauczania i rzeczywistych sytuacji. Ćwiczenia polegające na odgrywaniu ról zachęcają uczniów do bardziej krytycznego myślenia o złożonych i kontrowersyjnych tematach oraz patrzenia na sytuacje z innej perspektywy. Odpowiednio zastosowane odgrywanie ról może motywować uczniów w zabawny i wciągający sposób.

Instrukcje dotyczące łączenia metod kreatywności

  • 1. Określ cel

    Określ, dlaczego chcesz używać metody rozwiajania kreatywności w swojej pracy i kto będzie ich odbiorcą. To znaczy, określ, jaki jest cel lub cele, znaczenie Twoich działań, publiczność lub beneficjenci oraz dla kogo to się dzieje (na kogo będzie miał wpływ ten rezultat).

  • 2. Przeczytaj

    Przeczytaj opis metod i zalecenia dotyczące ich stosowania.

  • 5. Połącz metody

    Znajdź i dodaj aspekty biegunowe. Możesz łączyć metody, które są bardziej strukturalne z tymi o bardziej rozrywkowym charakterze - na zasadzie łączenia biegunów. Może to sprawić, że proces będzie emocjonalny i przyjemny, ale jednocześnie ustrukturyzowany. Tak, możesz najpierw wybrać metodę, która Twoim zdaniem jest najbardziej odpowiednia dla Twojego problemu i zadania, a następnie natychmiast określić tę, której wolałbyś nie używać, co podkreśla przeciwne strony. Co więcej, określona polaryzacja może być warunkowa, to znaczy, że sam możesz określić, co jest biegunowe w Twoim przypadku, a co jest przeciwieństwem, z którego chcesz lub nie chcesz skorzystać. Na przykład, jeśli w jednej metodzie jest dużo o połączeniach między elementami, ich szczegółowym opisie, zagłębiającym się w istotę metody i detali, to wybór metody, która będzie rozpatrywać system problemu z góry, jako całość (system jako odrębny element w otaczającym go środowisku), doda to skalowalności w znalezieniu rozwiązania.

  • 6. Czas stosowania

    Różne metody wymagają różnego czasu stosowania. Podczas łączenia metod lepiej jest wziąć to pod uwagę, dodając prostszą i ograniczoną czasowo metodę do metody, która jest czasochłonna i trudniejsza w użyciu.

  • 3. Wybierz

    Wybierz te meotdy, które najlepiej pasują do Twojego celu i zadań. Wybierając metody, zwróć uwagę na fakt, że można je warunkowo podzielić na kilka grup:● proceduralne, czyli takie, które pomagają odpowiedzieć na pytanie JAK TO ZROBIĆ? Jak zoptymalizować proces? Jak wykonać proces w inny sposób?● horyzontalne, czyli takie, które odpowiadają na pytanie KTO? Z KIM? DLA KOGO? Chodzi o podział odpowiedzialności i wyjaśnienie interesów poszczególnych zaangażowanych stron, a więc kto będzie podejmował się aktywności oraz dla kogo to robimy.● pionowe, związane z pytaniem DLACZEGO? JAKI JEST CEL? CO JEST NAJWAŻNIEJSZE? Chodzi o wyjaśnienie hierarchii w strukturze, istoty problemu i jego rozwiązania, co się na nie składa i co chce się osiągnąć poprzez jego implementację.

  • 4. Uczyń go dokładnym i szczegółowym

    Dodaj brakujący aspekt do wektora. W zależności od zadania, jeden z wektorów będzie główny, a pozostałe 2 będą pomocnicze.Na przykład, musisz rozpocząć proces uczenia się w inny, nowy sposób: wybierasz najbardziej odpowiednie metody dla swojego zadania i odbiorców oraz dodajesz metody dla pytań pionowych i poziomych. Doda to element indywidualizacji do celu tego procesu, a podział zadań dla każdego uczestnika w procesie pomoże określić, kto i do czego będzie przydatny. Tworzy to nawyk myślenia w różnych kierunkach i strukturyzuje proces.●Przykładowo, metoda "Kwitnącego Lotosu" pozwala na określenie wektora pionowego: rozłożenie problemu na części składowe, uszczegółowienie go poprzez zobaczenie całego systemu problemu w tym samym czasie, pokazanie powiązań pomiędzy różnymi elementami i znalezienie rozwiązania dla każdego elementu osobno. Jeśli dodamy poziomą i proceduralną warstwę pytań z metody SCAMPER, rozbudowując podstawowe rozumienie zagadnienia i koncentrując się na tym, czego jeszcze brakuje, co można dodać, jaki aspekt nie został jeszcze ujawniony - otrzymamy jeszcze pełniejszy obraz i rozwiązanie, które obejmie maksymalne wszystkie pola tego samego problemu.

  • 7. Dostosuj pierwotny cel

    Podczas całego procesu od czasu do czasu kalibruj pierwotny cel lub cele, znaczenie tego, co się próbujesz osiągnąć i dla kogo, ponieważ w ekscytującej przestrzeni twórczej łatwo jest zgubić oś, na której powinien spoczywać cały proces.

  • 8. Eksperymentuj

    Po stworzeniu kombinacji metod ważne jest, aby eksperymentować i być gotowym na zmiany i dostosowanie nowo stworzonego rozwiązania do potrzeb, celów i zadań w jeszcze bardziej użyteczny sposób, ponieważ podczas zatwierdzania pomysłu możemy po prostu zobaczyć fakt, który nie został wzięty pod uwagę. Tutaj możemy wrócić do punktów 4 i 5, dodając aspekty, których brakuje.Uwaga: staraj się wczuć w proces, bądź w nim obecny tak bardzo, jak to możliwe, i pozwól na pojawienie się niedoskonałości i czegoś spontanicznego, ponieważ wyznacznikiem nowości jest Twoje zaskoczenie, poszerzenie przestrzeni i pojawienie się nieoczekiwanych szczegółów, rozwiązań, pomysłów.

Instrukcje dotyczące łączenia metod kreatywności

  • 1. Określ cel

    Określ, dlaczego chcesz używać metody rozwiajania kreatywności w swojej pracy i kto będzie ich odbiorcą. To znaczy, określ, jaki jest cel lub cele, znaczenie Twoich działań, publiczność lub beneficjenci oraz dla kogo to się dzieje (na kogo będzie miał wpływ ten rezultat).

  • 2. Przeczytaj

    Przeczytaj opis metod i zalecenia dotyczące ich stosowania.

  • 3. Wybierz

    Wybierz te meotdy, które najlepiej pasują do Twojego celu i zadań. Wybierając metody, zwróć uwagę na fakt, że można je warunkowo podzielić na kilka grup:● proceduralne, czyli takie, które pomagają odpowiedzieć na pytanie JAK TO ZROBIĆ? Jak zoptymalizować proces? Jak wykonać proces w inny sposób?● horyzontalne, czyli takie, które odpowiadają na pytanie KTO? Z KIM? DLA KOGO? Chodzi o podział odpowiedzialności i wyjaśnienie interesów poszczególnych zaangażowanych stron, a więc kto będzie podejmował się aktywności oraz dla kogo to robimy.● pionowe, związane z pytaniem DLACZEGO? JAKI JEST CEL? CO JEST NAJWAŻNIEJSZE? Chodzi o wyjaśnienie hierarchii w strukturze, istoty problemu i jego rozwiązania, co się na nie składa i co chce się osiągnąć poprzez jego implementację.

  • 4. Uczyń go dokładnym i szczegółowym

    Dodaj brakujący aspekt do wektora. W zależności od zadania, jeden z wektorów będzie główny, a pozostałe 2 będą pomocnicze.● Na przykład, musisz rozpocząć proces uczenia się w inny, nowy sposób: wybierasz najbardziej odpowiednie metody dla swojego zadania i odbiorców oraz dodajesz metody dla pytań pionowych i poziomych. Doda to element indywidualizacji do celu tego procesu, a podział zadań dla każdego uczestnika w procesie pomoże określić, kto i do czego będzie przydatny. Tworzy to nawyk myślenia w różnych kierunkach i strukturyzuje proces.● Przykładowo, metoda "Kwitnącego Lotosu" pozwala na określenie wektora pionowego: rozłożenie problemu na części składowe, uszczegółowienie go poprzez zobaczenie całego systemu problemu w tym samym czasie, pokazanie powiązań pomiędzy różnymi elementami i znalezienie rozwiązania dla każdego elementu osobno. Jeśli dodamy poziomą i proceduralną warstwę pytań z metody SCAMPER, rozbudowując podstawowe rozumienie zagadnienia i koncentrując się na tym, czego jeszcze brakuje, co można dodać, jaki aspekt nie został jeszcze ujawniony - otrzymamy jeszcze pełniejszy obraz i rozwiązanie, które obejmie maksymalne wszystkie pola tego samego problemu.

  • 5. Połącz metody

    Znajdź i dodaj aspekty biegunowe. Możesz łączyć metody, które są bardziej strukturalne z tymi o bardziej rozrywkowym charakterze - na zasadzie łączenia biegunów. Może to sprawić, że proces będzie emocjonalny i przyjemny, ale jednocześnie ustrukturyzowany. Tak, możesz najpierw wybrać metodę, która Twoim zdaniem jest najbardziej odpowiednia dla Twojego problemu i zadania, a następnie natychmiast określić tę, której wolałbyś nie używać, co podkreśla przeciwne strony. Co więcej, określona polaryzacja może być warunkowa, to znaczy, że sam możesz określić, co jest biegunowe w Twoim przypadku, a co jest przeciwieństwem, z którego chcesz lub nie chcesz skorzystać. ● Na przykład, jeśli w jednej metodzie jest dużo o połączeniach między elementami, ich szczegółowym opisie, zagłębiającym się w istotę metody i detali, to wybór metody, która będzie rozpatrywać system problemu z góry, jako całość (system jako odrębny element w otaczającym go środowisku), doda to skalowalności w znalezieniu rozwiązania.

  • 6. Czas stosowania

    Różne metody wymagają różnego czasu stosowania. Podczas łączenia metod lepiej jest wziąć to pod uwagę, dodając prostszą i ograniczoną czasowo metodę do metody, która jest czasochłonna i trudniejsza w użyciu.

  • 7. Dostosuj pierwotny cel

    Podczas całego procesu od czasu do czasu kalibruj pierwotny cel lub cele, znaczenie tego, co się próbujesz osiągnąć i dla kogo, ponieważ w ekscytującej przestrzeni twórczej łatwo jest zgubić oś, na której powinien spoczywać cały proces.

  • 8. Eksperymentuj

    Po stworzeniu kombinacji metod ważne jest, aby eksperymentować i być gotowym na zmiany i dostosowanie nowo stworzonego rozwiązania do potrzeb, celów i zadań w jeszcze bardziej użyteczny sposób, ponieważ podczas zatwierdzania pomysłu możemy po prostu zobaczyć fakt, który nie został wzięty pod uwagę. Tutaj możemy wrócić do punktów 4 i 5, dodając aspekty, których brakuje.Uwaga: staraj się wczuć w proces, bądź w nim obecny tak bardzo, jak to możliwe, i pozwól na pojawienie się niedoskonałości i czegoś spontanicznego, ponieważ wyznacznikiem nowości jest Twoje zaskoczenie, poszerzenie przestrzeni i pojawienie się nieoczekiwanych szczegółów, rozwiązań, pomysłów.

Techniki aktywizacji kreatywności

Illustration

Cinquain

Illustration

Metoda obiektu ogniskowego

Illustration

Techniki tworzenia map

Illustration

Metoda 6 kapeluszy

Illustration

Burza mózgów

Illustration

Diagram Ishikawy

Illustration

Odgrywanie ról

Illustration

Synektyka

Illustration

Analiza morfologiczna

Illustration

Metoda myślenia lateralnego

Illustration

Metoda skojarzeń

Illustration

Metoda girland skojarzeń

Wypróbuj naszego chatbota i znajdź:

nowe pomysły
nowe rozwiązania
nowe projekty
Illustration

Wypróbuj naszego chatbota i znajdź:

nowe pomysły
nowe rozwiązania
nowe projekty
Illustration