Metoda 27 Lista kontrolna „Feniks”

Krok 1

Krok 2

Krok 3

Główna idea i jej cel

Feniks to lista kontrolna pytań opracowana przez Centralną Agencję Wywiadowczą (CIA), aby zachęcić agentów do spojrzenia na wyzwanie z wielu różnych punktów widzenia.
Lista kontrolna Feniks zawiera pytania bez kontekstu, które umożliwiają spojrzenie na problem z wielu różnych punktów widzenia. Czasami problemy nie są tak łatwe do zrozumienia, jak mogłoby się wydawać – zwłaszcza problemy, które są z natury wieloaspektowe. Te pytania pomogą ci wyjaśnić niejasności i wskazać nieznane niewiadome związane z problemem.
„Feniks” jest jak trzymanie problemu w dłoniach. Możesz go odwrócić, spojrzeć na niego z dołu, zobaczyć pod pewnym kątem, spojrzeć na niego z innej perspektywy, wyobrazić sobie rozwiązanie i faktycznie go kontrolować.

Wskazówki dotyczące aplikacji

Lista kontrolna Feniks zawiera dwa zestawy pytań.
Pierwszy z nich pomoże ci lepiej zrozumieć problem, z którym się zmagasz.
Drugi – ułatwi opracowanie rozwiązania.
Problem:
Dlaczego należy rozwiązać ten problem?
Jakie są korzyści z rozwiązanego problemu?
Co jest nieznane?
Czego jeszcze nie rozumiesz?
Jakie masz informacje?
Co nie jest problemem?
Czy twoje informacje są wystarczające/niewystarczające, sprzeczne?
Czy powinieneś opracować diagram lub inną reprezentację tego problemu?
Jakie są ograniczenia rozwiązania tego problemu?
Czy mogą istnieć różne jego aspekty? Jaki jest między nimi związek? Czy są jakieś stałe?
Czy poradziłeś sobie już z tym problemem?
Pomyśl o podobnym problemie z tą samą lub podobną niewiadomą, który został już rozwiązany. Czy możesz teraz skorzystać z tego rozwiązania? Czy można zastosować tę samą metodę?
Czy możesz opisać swój problem w inny sposób? Na ile różnych sposobów możesz to zrobić? Czy zasady można zmienić?
Jakie są najlepsze, najgorsze i najbardziej prawdopodobne scenariusze, które możesz sobie wyobrazić?
Plan
Czy potrafisz rozwiązać całość lub część problemu?
Jakie rozwiązanie chcesz osiągnąć?
Ile niewiadomych można ustalić?
Czy możesz wydobyć z posiadanych informacji coś, co mogłoby ci pomóc?
Czy wykorzystałeś wszystkie posiadane informacje?
Czy rozważyłeś wszystkie główne kwestie związane z problemem?
Czy możesz wskazać kroki, które zamierzasz podjąć, aby rozwiązać problem? Każdy z nich uzasadnij.
Jakie rodzaje metod kreatywnego myślenia pomogą ci wpaść na nowe pomysły? Ile jest takich metod?
Czy te metody przyniosą jakieś rezultaty? Ile różnych wyników przewidujesz?
Ile rozwiązań brałeś pod uwagę?
Co zrobili inni?
Czy masz rozwiązanie?
Możesz sprawdzić, jaki będzie wynik? Co powinno być zrobione? Jak to zrobić?
Gdzie i kiedy należy to zrobić?
Kto powinien to zrobić?
Co powinieneś zrobić w tym momencie?
Kto będzie za co odpowiadał?
Czy możesz użyć tego problemu do rozwiązania innych?
Jakie są unikalne właściwości tego problemu, które sprawiają, że jest tym, czym jest, a nie czymś innym?
Za pomocą jakiego wskaźnika możesz najdokładniej ocenić swój wynik?
Skąd będziesz wiedzieć, czy ci się udało rozwiązać problem?
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że podobnych pytań jest wiele. Być może rolą Listy kontrolnej Feniksa jest jedynie stwierdzenie oczywistości? Po części tak, ale właśnie to pomaga wziąć sprawy w swoje ręce i znaleźć rozwiązanie. Bo kiedy kierują tobą silne emocje, nic nie wydaje się takie „oczywiste”.
Aby rozpocząć korzystanie z metody, możesz przeznaczyć na jej realizację kilka godzin. Następnie, gdy opanujesz algorytm, czas pracy można skrócić. Eksperymentując z czasem, masz możliwość trenowania szybkości reakcji na niespodziewane zdarzenia oraz szybkości podejmowania decyzji w trudnych sytuacjach.

Rezultaty zastosowania metody, np. zwiększenie możliwości wychodzenia poza standardowe rozwiązania itp.

Efektem zastosowania metody będzie:
- wyrobienie umiejętności szybkiej analizy sytuacji, problemu, informacji czy pomysłu, który był nieoczekiwany,
- podział odpowiedzialności,
- budowanie skutecznego działania w istniejących warunkach.
Stosując metodę w zespole, można spodziewać się wzrostu ducha zespołowego, spójności i skuteczności działań wszystkich w sytuacjach awaryjnych.

Instrukcje dotyczące łączenia metod kreatywności

1. Określ cel
Określ, dlaczego chcesz używać metody rozwiajania kreatywności w swojej pracy i kto będzie ich odbiorcą. To znaczy, określ, jaki jest cel lub cele, znaczenie Twoich działań, publiczność lub beneficjenci oraz dla kogo to się dzieje (na kogo będzie miał wpływ ten rezultat).
2. Przeczytaj
Przeczytaj opis metod i zalecenia dotyczące ich stosowania.

5. Połącz metody
Znajdź i dodaj aspekty biegunowe. Możesz łączyć metody, które są bardziej strukturalne z tymi o bardziej rozrywkowym charakterze - na zasadzie łączenia biegunów. Może to sprawić, że proces będzie emocjonalny i przyjemny, ale jednocześnie ustrukturyzowany. Tak, możesz najpierw wybrać metodę, która Twoim zdaniem jest najbardziej odpowiednia dla Twojego problemu i zadania, a następnie natychmiast określić tę, której wolałbyś nie używać, co podkreśla przeciwne strony. Co więcej, określona polaryzacja może być warunkowa, to znaczy, że sam możesz określić, co jest biegunowe w Twoim przypadku, a co jest przeciwieństwem, z którego chcesz lub nie chcesz skorzystać. Na przykład, jeśli w jednej metodzie jest dużo o połączeniach między elementami, ich szczegółowym opisie, zagłębiającym się w istotę metody i detali, to wybór metody, która będzie rozpatrywać system problemu z góry, jako całość (system jako odrębny element w otaczającym go środowisku), doda to skalowalności w znalezieniu rozwiązania.
6. Czas stosowania
Różne metody wymagają różnego czasu stosowania. Podczas łączenia metod lepiej jest wziąć to pod uwagę, dodając prostszą i ograniczoną czasowo metodę do metody, która jest czasochłonna i trudniejsza w użyciu.

3. Wybierz
Wybierz te meotdy, które najlepiej pasują do Twojego celu i zadań. Wybierając metody, zwróć uwagę na fakt, że można je warunkowo podzielić na kilka grup:● proceduralne, czyli takie, które pomagają odpowiedzieć na pytanie JAK TO ZROBIĆ? Jak zoptymalizować proces? Jak wykonać proces w inny sposób?● horyzontalne, czyli takie, które odpowiadają na pytanie KTO? Z KIM? DLA KOGO? Chodzi o podział odpowiedzialności i wyjaśnienie interesów poszczególnych zaangażowanych stron, a więc kto będzie podejmował się aktywności oraz dla kogo to robimy.● pionowe, związane z pytaniem DLACZEGO? JAKI JEST CEL? CO JEST NAJWAŻNIEJSZE? Chodzi o wyjaśnienie hierarchii w strukturze, istoty problemu i jego rozwiązania, co się na nie składa i co chce się osiągnąć poprzez jego implementację.
4. Uczyń go dokładnym i szczegółowym
Dodaj brakujący aspekt do wektora. W zależności od zadania, jeden z wektorów będzie główny, a pozostałe 2 będą pomocnicze.●Na przykład, musisz rozpocząć proces uczenia się w inny, nowy sposób: wybierasz najbardziej odpowiednie metody dla swojego zadania i odbiorców oraz dodajesz metody dla pytań pionowych i poziomych. Doda to element indywidualizacji do celu tego procesu, a podział zadań dla każdego uczestnika w procesie pomoże określić, kto i do czego będzie przydatny. Tworzy to nawyk myślenia w różnych kierunkach i strukturyzuje proces.●Przykładowo, metoda "Kwitnącego Lotosu" pozwala na określenie wektora pionowego: rozłożenie problemu na części składowe, uszczegółowienie go poprzez zobaczenie całego systemu problemu w tym samym czasie, pokazanie powiązań pomiędzy różnymi elementami i znalezienie rozwiązania dla każdego elementu osobno. Jeśli dodamy poziomą i proceduralną warstwę pytań z metody SCAMPER, rozbudowując podstawowe rozumienie zagadnienia i koncentrując się na tym, czego jeszcze brakuje, co można dodać, jaki aspekt nie został jeszcze ujawniony - otrzymamy jeszcze pełniejszy obraz i rozwiązanie, które obejmie maksymalne wszystkie pola tego samego problemu.

7. Dostosuj pierwotny cel
Podczas całego procesu od czasu do czasu kalibruj pierwotny cel lub cele, znaczenie tego, co się próbujesz osiągnąć i dla kogo, ponieważ w ekscytującej przestrzeni twórczej łatwo jest zgubić oś, na której powinien spoczywać cały proces.
8. Eksperymentuj
Po stworzeniu kombinacji metod ważne jest, aby eksperymentować i być gotowym na zmiany i dostosowanie nowo stworzonego rozwiązania do potrzeb, celów i zadań w jeszcze bardziej użyteczny sposób, ponieważ podczas zatwierdzania pomysłu możemy po prostu zobaczyć fakt, który nie został wzięty pod uwagę. Tutaj możemy wrócić do punktów 4 i 5, dodając aspekty, których brakuje.Uwaga: staraj się wczuć w proces, bądź w nim obecny tak bardzo, jak to możliwe, i pozwól na pojawienie się niedoskonałości i czegoś spontanicznego, ponieważ wyznacznikiem nowości jest Twoje zaskoczenie, poszerzenie przestrzeni i pojawienie się nieoczekiwanych szczegółów, rozwiązań, pomysłów.

Instrukcje dotyczące łączenia metod kreatywności

1. Określ cel
Określ, dlaczego chcesz używać metody rozwiajania kreatywności w swojej pracy i kto będzie ich odbiorcą. To znaczy, określ, jaki jest cel lub cele, znaczenie Twoich działań, publiczność lub beneficjenci oraz dla kogo to się dzieje (na kogo będzie miał wpływ ten rezultat).
2. Przeczytaj
Przeczytaj opis metod i zalecenia dotyczące ich stosowania.
3. Wybierz
Wybierz te meotdy, które najlepiej pasują do Twojego celu i zadań. Wybierając metody, zwróć uwagę na fakt, że można je warunkowo podzielić na kilka grup:● proceduralne, czyli takie, które pomagają odpowiedzieć na pytanie JAK TO ZROBIĆ? Jak zoptymalizować proces? Jak wykonać proces w inny sposób?● horyzontalne, czyli takie, które odpowiadają na pytanie KTO? Z KIM? DLA KOGO? Chodzi o podział odpowiedzialności i wyjaśnienie interesów poszczególnych zaangażowanych stron, a więc kto będzie podejmował się aktywności oraz dla kogo to robimy.● pionowe, związane z pytaniem DLACZEGO? JAKI JEST CEL? CO JEST NAJWAŻNIEJSZE? Chodzi o wyjaśnienie hierarchii w strukturze, istoty problemu i jego rozwiązania, co się na nie składa i co chce się osiągnąć poprzez jego implementację.
4. Uczyń go dokładnym i szczegółowym
Dodaj brakujący aspekt do wektora. W zależności od zadania, jeden z wektorów będzie główny, a pozostałe 2 będą pomocnicze.● Na przykład, musisz rozpocząć proces uczenia się w inny, nowy sposób: wybierasz najbardziej odpowiednie metody dla swojego zadania i odbiorców oraz dodajesz metody dla pytań pionowych i poziomych. Doda to element indywidualizacji do celu tego procesu, a podział zadań dla każdego uczestnika w procesie pomoże określić, kto i do czego będzie przydatny. Tworzy to nawyk myślenia w różnych kierunkach i strukturyzuje proces.● Przykładowo, metoda "Kwitnącego Lotosu" pozwala na określenie wektora pionowego: rozłożenie problemu na części składowe, uszczegółowienie go poprzez zobaczenie całego systemu problemu w tym samym czasie, pokazanie powiązań pomiędzy różnymi elementami i znalezienie rozwiązania dla każdego elementu osobno. Jeśli dodamy poziomą i proceduralną warstwę pytań z metody SCAMPER, rozbudowując podstawowe rozumienie zagadnienia i koncentrując się na tym, czego jeszcze brakuje, co można dodać, jaki aspekt nie został jeszcze ujawniony - otrzymamy jeszcze pełniejszy obraz i rozwiązanie, które obejmie maksymalne wszystkie pola tego samego problemu.

5. Połącz metody
Znajdź i dodaj aspekty biegunowe. Możesz łączyć metody, które są bardziej strukturalne z tymi o bardziej rozrywkowym charakterze - na zasadzie łączenia biegunów. Może to sprawić, że proces będzie emocjonalny i przyjemny, ale jednocześnie ustrukturyzowany. Tak, możesz najpierw wybrać metodę, która Twoim zdaniem jest najbardziej odpowiednia dla Twojego problemu i zadania, a następnie natychmiast określić tę, której wolałbyś nie używać, co podkreśla przeciwne strony. Co więcej, określona polaryzacja może być warunkowa, to znaczy, że sam możesz określić, co jest biegunowe w Twoim przypadku, a co jest przeciwieństwem, z którego chcesz lub nie chcesz skorzystać. ● Na przykład, jeśli w jednej metodzie jest dużo o połączeniach między elementami, ich szczegółowym opisie, zagłębiającym się w istotę metody i detali, to wybór metody, która będzie rozpatrywać system problemu z góry, jako całość (system jako odrębny element w otaczającym go środowisku), doda to skalowalności w znalezieniu rozwiązania.
6. Czas stosowania
Różne metody wymagają różnego czasu stosowania. Podczas łączenia metod lepiej jest wziąć to pod uwagę, dodając prostszą i ograniczoną czasowo metodę do metody, która jest czasochłonna i trudniejsza w użyciu.
7. Dostosuj pierwotny cel
Podczas całego procesu od czasu do czasu kalibruj pierwotny cel lub cele, znaczenie tego, co się próbujesz osiągnąć i dla kogo, ponieważ w ekscytującej przestrzeni twórczej łatwo jest zgubić oś, na której powinien spoczywać cały proces.
8. Eksperymentuj
Po stworzeniu kombinacji metod ważne jest, aby eksperymentować i być gotowym na zmiany i dostosowanie nowo stworzonego rozwiązania do potrzeb, celów i zadań w jeszcze bardziej użyteczny sposób, ponieważ podczas zatwierdzania pomysłu możemy po prostu zobaczyć fakt, który nie został wzięty pod uwagę. Tutaj możemy wrócić do punktów 4 i 5, dodając aspekty, których brakuje.Uwaga: staraj się wczuć w proces, bądź w nim obecny tak bardzo, jak to możliwe, i pozwól na pojawienie się niedoskonałości i czegoś spontanicznego, ponieważ wyznacznikiem nowości jest Twoje zaskoczenie, poszerzenie przestrzeni i pojawienie się nieoczekiwanych szczegółów, rozwiązań, pomysłów.